Hallo!

Week 3 alweer van mijn avontuur in Parijs. Donderdag 1 september was het weer tijd voor school ook wel 'la rentrée'. Hoewel Paul al sinds maandag tot half vijf op de crèche zat werd het nu ook voor Raphael tijd om naar school te gaan. Volgensmij gaat Raphael nu naar groep 3 - maar dat weet ik niet zeker omdat het systeem hier anders is- en hij was er maar al te enthousiast over! Gelukkig maar, want nu heb ik overdag meer tijd voor mijzelf en om bijvoorbeeld met andere au pairs af te spreken. Omdat ik de kinderen niet naar school hoef te brengen (mits ze op tijd wakker zijn) kan ik eigenlijk uitslapen tot 4 uur als ik zou willen. Om niet al te lui te worden sta ik dus maximaal om 9 uur op. Helaas moest ik er donderdag nog eerder uit omdat ik (wat natuurlijk wel heel leuk was) met een andere au pair had afgesproken. Ze woont toevallig ook in hetzelfde plaatsje als ik dus we hadden bij het station afgesproken. Carolin (au pair) komt uit Duitsland en is volgensmij even oud als ik ben. Het was voor haar de eerste keer in Parijs de locatie van bestemming was daarom natuurlijk niet geheel onverwacht: de eiffeltoren. Gelukkig was ik daar al een keer in mijn eentje heen gegaan dus ik wist de weg. Toen we aankwamen bleek het helemaal niet druk te zijn dus (en omdat het heel mooi weer was, geen wolkje aan de lucht) besloten we de eiffeltoren op te gaan. Natuurlijk stonden we alsnog ongeveer een uur in de rij maar goed het uizicht was het wachten wel waard. En omdat het dus zo mooi weer was konden we ook mooie foto's maken! Daarna weer rustig naar huis gegaan om de kinderen op te halen. Eenmaal bij Raphael's school hoefde ik niet lang meer te wachten tot hij kwam. Al gelijk kon ik zien dat hij erg moe was ( het is ook niet niks tot kwart over 4 op school) dus ben maar snel naar de crèche gegaan om Paul op te halen. Daarna nog even in het park gespeeld en daarna weer zoals altijd: in bad, eten koken, eten en naar bed brengen. Dat ging dit keer zonder problemen omdat Raphael heel rustig was.

Ook vrijdag moest ik vroeg mijn bed uit omdat ik met nog een andere au pair had afgesproken! Ook deze au pair komt uit Duitsland en is van dezelfde leeftijd als ik. We zitten op dezelfde metrolijn om naar Parijs te komen dus we hadden in de laatste cabine afgesproken. Al vanaf het begin was het echt heel erg leuk! Met Carolin was het ook erg leuk maar daar had ik toch minder een klik mee. Ook Pia was nog nooit in Parijs geweest en daarom vroeg ze meteen of ik naar de eiffeltoren wilde gaan. Ehh oke dan maar.. En zo stond ik dus ook vrijdag voor de derde keer op rij bij de eiffeltoren. Maar goed, nog steeds leuk om te zien natuurlijk. Hierna hebben we nog wat gegeten bij de Notre Dame (nogal goedkoop daar). Daarna weer naar huis gegaan, kinderen opgehaald etc. Ging ook vrijdag allemaal prima!

Zaterdag heb ik niet heel veel gedaan eigenlijk. Ik besloot met het gezin mee te gaan naar een picnick met verschillende vrienden van M en C. Dit was wel leuk maar voel me vaak toch een beetje overbodig in dat soort situaties omdat ik vaak niet echt met hun gesprekken kan meepraten en de kinderen zichzelf wel vermaken. Maar goed, was wel gewoon erg gezellig! Ook 's avonds niet heel veel gedaan eigenlijk. Zondag kwam ik pas laat mijn bed uit. Toen ik eindelijk aangekleed etc. was stond de broer van C en zijn gezin (met 5 kinderen!) op de stoep voor een bbq. Was heel erg gezellig hoewel de schoonzus van C dacht dat ik uit Denemarken kwam en daar verschillende vragen over stelde (wat ik al een beetje vreemd vond). Ze vroeg bijvoorbeeld; 'Is het in Denemarken even laat als in Frankrijk?' 'Eh ja volgensmij wel ja'. Ook dacht ze dat ik vaak niet begreep wat zij zei en ging nadat ik het allang begrepen had het met alle goede bedoelingen nog een keer in het Engels vertalen. Daarna ben ik weer Parijs ingegaan om wederom een Duitse au pair te ontmoeten. Ook Jette was heel erg aardig en daar heb ik een theetje mee gedronken (van maarliefst 5,50 maar hee wel uitzicht op de notre dame).

Maandag besloot ik om een dagje in Bourg-la-Reine te blijven omdat ik ongeveer elke dag al weg was geweest. Ook regende het dus had ik niet zoveel zin om naar buiten te gaan. Heb niet zoveel gedaan die dag, gewoon even een dagje helemaal niks. Ohja heb wel met Bente en Gwen geskypt (kan nu ook met meerdere mensen tegelijk skypen). Ook de kinderen waren rustig en heb eigenlijk niet zoveel bijzonders meegemaakt die dag.

Dinsdag ben ik wel Parijs ingegaan en had ik afgesproken met een Noorse au pair. Weer eens wat anders dan al die duitsers. Was ook weer heel erg gezellig en we hebben nu een soort groepswhatsapp gemaakt met een paar au pairs zodat we ook dingen met een groep kunnen doen. Erg leuk! Na school wilde Raphael absoluut niet naar het park want hij was moe en hij vond dat het slecht weer was voor het park. Thuis hebben ze even rustig gespeelt, daarna een douche, daarna eten en daarna slapen. Het gaat nu wel beter met Raphael sinds hij op school zit want hij is daarna niet meer zo druk.Maar nog steeds is het soms zo dat hij niet luistert maar nu weet ik een beetje wat ik moet doen en is het ook zo weer opgelost.

Ohja, wel kwam ik erachter dat de meeste Duitse meisjes beter Frans spreken dan meiden uit andere landen. Dit komt niet alleen omdat zij 7 ipv 6 jaar Frans hebben gehad maar ook omdat zij in de lessen alleen maar Frans moesten spreken (wat bij ons gewoon nooit het geval is geweest). Hierdoor voelde ik mijn soms wel een beetje slecht over mijn Frans. Ik begrijp nu het meeste wel maar praten blijft gewoon moeilijk. Ook dat gaat wel steeds beter. Ook denk ik dat het verschil maakt of je jongere of oudere kinderen hebt. Oudere kinderen zien meestal wel als je iets niet begrijpt en leggen het dan rustig uit, terwijl Raphael dit niet echt doorheeft en maar door blijft ratelen. Als ik dan vraag of hij iets langzamer wil praten gaat hij heel overdreven langzaam praten en na 2 minuten zit hij dan weer op zijn oude tempo :). Ik kan dus niet wachten tot eindelijk mijn Franse lessen beginnen want ik hoop dat ik dan echt sneller de taal op ga pakken.

Woensdag.... Woensdag was een hectische dag. 's Ochtends heb ik even rustig ontbeten en dacht eraan om daarna even langs de bakker te gaan voor de lunch en daarna wat kopietjes te maken van mijn paspoort voor de voetbal. Hier hebben veel volwassenen een step, ik weet eigenlijk niet waarom maar ik denk dat dat gewoon makkelijk is. Dus ik dacht ik stap eens op die step naar de bakker. Na twee heerlijke pain au chocolat te hebben gehaald en eindelijk in mijn straat aangekomen struikel ik oppeens met de step (ik struikelde niet maar de step) over een stoepje. Ik lag gelijk op de grond en omdat ik teenslippers aanhad lag mijn ene teen open. Ik schrok eerst nogal maar had gelijk door dat er iets niet goed zat in mijn linker eerste twee tenen. Gelukkig was ik snel thuis maar eenmaal aangekomen werd het helemaal zwart voor mijn ogen (heb ik wel vaker gehad als ik heel veel pijn had). Heb dus maar helemaal in paniek mijn moeder opgebeld (was het eerste waar ik aan dacht op dat moment) omdat ik dacht zij weet wel wat ik moet doen. Daarna de schoonzus van C opgebeld die gelukkig heel dichtbij woont. Ze kon meteen komen dus dat was heel fijn. Ook C kwam naar huis omdat ik natuurlijk op de kinderen moest passen en dat zo niet ging en omdat mijn teen misschien gebroken zou kunnen zijn. Ook C was er redelijk snel en omdat ze arts is kon ze iets regelen waardoor we niet zo lang hoefden te wachten voor een rontgenfoto! Het ziekenhuis is maar ongeveer 5 minuutjes rijden van hier dus we waren er zo! Nog steeds had ik wel enorm veel pijn in mijn tenen en waren ze ook helemaal opgezwollen. Maar niemand dacht dat het echt gebroken was. Totdat de rontgenfoto's binnenkwamen. En ja hoor, mijn grote teen was gebroken (misschien ook de teen ernaast maar dat was niet duidelijk te zien omdat het zo opgezwollen was). Heel erg balen natuurlijk! En omdat het een botje is wat je letterlijk altijd gebruikt bij het lopen zal ik er nog 2/3 maanden last van hebben en kan ik ook niet meer voetballen. Maarja niks aan te doen ook al vind ik vooral het voetballen wel heel erg jammer!

Ik heb nu een hele lelijke (echt niet overdreven) schoen gekregen met een of andere gekke hak eronder waar ik nu 3 (!!

) weken op moet lopen. Ook is het natuurlijk moeilijker met de kinderen dus moet ik er rekening mee houden dat alles gewoon wat langzamer gaat. Nouja ik hoop dat het gewoon snel minder pijn doet, want dat doet het nu wel echt heel erg. Ik zit momenteel ook aan hele sterke pijnstillers waar ik ook een beetje duizelig van word.

Ik zal jullie wel op de hoogte houden hoe het met mijn voet/teen gaat!

Bisous,

Janne